Snertrit op 14 oktober 2012

Tsja, hoe zit dat met die najaarsrit. Volgens ingewijden van de solexclub en volgens het verslag van de jaarvergadering komt er nog wel een najaarsrit. Navraag leert dat de bange droom bewaarheid wordt: Er staat geen solexrit op stapel.

Commentaar aan de zijlijn is te gemakkelijk, dus zelf maar initiatief genomen. Met spontaan aangeboden hulp van vriend WillemT een en ander ‘op de rit’ gezet. Na enig zoekwerk ook een mooi einddoel gevonden dacht ik toch. De route globaal uitgezet  en – lang leve internet – via Google Streetview het grootste deel ‘gereden’. Hier en daar toch een aanpassing moeten doen:

 We verwachten een frisse rit (hopelijk geen regen), dus het moet een SNERTrit worden. Laten we beginnen in Klarenbeek, scheelt voor de mannen uit die hoek een aantal kilometers, want we moeten naar het Zuiden.

De rit
We gaan op weg met een paar mensen vanuit Teuge. Als we bij Harrie en Astrid zijn aangekomen, staan die nog te wachten op Willy Hagen, dus door naar Klarenbeek. Lekker warm bij de familie Diks in het tuinhuis annex ‘keet’ (met dank voor de ontvangst met koffie en stoete).
Henri krijgt van Bert de 1^e prijs voor ‘meefietsen’ uitgereikt, ‘verdiend’ op de tocht van 20 mei. Na een paar bakkies koffie en hap krentenbrood moet het gebeuren. Gelukkig heeft Stofwolk ook zijn mail gelezen en heeft Henk zijn Solex nog gauw in elkaar geknutseld: we gaan met 21 (!) man/vrouw op weg. Gelijk maar het fietspad op:

 Het weer werkt mee, althans geen regen, maar het is wel wat waterkoud, voelt als een graad of 5…...

De gehuurde navigatie doet zijn werk, totdat na een half uur de batterij zover leeg is dat de schermverlichting het af laat weten, de route is nog net zo’n beetje te zien. Gauw de reservebatterijen erin en verder maar.

Via een omweg van Oosterhuizen naar Beekbergen en daarna via de Spoekweg binnendoor naar Hoenderloo. Even pauze bij de muziektent, blijken we de helft van de groep verloren te hebben.
De portofoon set is leuk spul, maar blijkt toch te weinig bereik te hebben om het werk goed te doen. Dat schiet niet op.  De verloren groep heeft de sporen (letterlijk) moeten volgen en kwamen na een stief kwartiertje aan.
Uit betrouwbare bron bleek dat de oorzaak een van de medeleden was: Hij wilde – diervriendelijk als hij is – een doodgereden eekhoorn meenemen als souvenir. Althans, de staart wilde hij graag als trofee meenemen, zijn minimesje was al ter hand genomen.
Omdat hij geen vlooien en teken wilde heeft hij op goed advies het spul maar aan de boswachter meegegeven. Dat hele verhaal kostte nogal tijd, vandaar……
Even wat eten, water aflaten en naar de andere kant van Hoenderloo om binnendoor over het park Hoge Veluwe naar Oosterbeek te toeren – dacht ik.
Dat ging niet door, want voor dat toeren moet dan wel dik 7 euro neergeteld worden, inbegrepen de groepskorting. Dat doen we niet en we toeren via de Deelenseweg naar het Zuiden met soms enkele racefietsers op sleeptouw.

Na het viaduct met de A12 bij het pannenkoekenrestaurant rechtsaf de fietsroute opgepakt.
De navigatie is moeilijk af te lezen want de tweede set batterijen geven het ook op. We volgen steeds  meer duistere zandpaadjes en zien nogal verbaasde wandelaars. Hou je kinderen vast!
Her en der negeren we de houten slagbomen (soms op het laatste nippertje) en via wandelpaden en een toegangshek komen we weer op de verharde weg:

Een grapjas kon niet van de bougiekabel van een maatje afblijven, maar daar had hij verder weinig eer van. Na enkele kilometers nog een knap stukje klimmen en we zijn ter plekke, bij de Westerbouwing. De aankomst wordt vastgelegd met de camera, daarna kunnen we een bakkie (of twee) soep eten. Hete snert en tomatensoep.

De oldtimersvereniging Angeren is ook ter plaatse met oude trekkers, auto’s, motoren, brommers en natuurlijk solexen. We maken een praatje en een plaatje.
De mannen van de oldtimervereniging vertrekken al snel weer. Voor ons tijd om even van het uitzicht op de Rijn te genieten en dan snel aldaar de kroeg in. Nou ja, een bruine kroeg is het niet, maar het bier smaakt prima en er werden wel gelijk een paar bakkies knabbelnootjes bijgezet. Een enkeling kan niet goed warm worden en neemt een kopje koffie, ook lekker.
 
Daarna wordt het tijd om op huus an te goan. Gezien het tijdstip nemen we zo’n beetje de kortste weg terug. De navigatie werkt niet lekker en met steun van gastrijder Gert zijn smartPhone volgen de Schelmseweg en de alternatieve route langs de A50. Her en der wat beste heuvels moeten nemen en daar houd een Solex niet zo van…..
Op de Woudweg vergeet ik linksaf te slaan, maar Henne Diks kon me net terugschreeuwen.
Bij de Ecofacorij staan op bijna elke hoek twee man te wachten, ik neem aan om verkeerd rijden te voorkomen – of proberen we nu toch sociaal te groep bij elkaar te houden? Via het Woudhuis rijden we naar het eindpunt, de Holthoevensestraat.

Daar aangekomen staat de kachel in de tent al aan, lekker warm. Toch maar een standje hoger en langzaam worden de meesten weer warm. Een paar glaasjes drinken en dan een broodje bal van Judith en een broodje kroket van Fennie.
Zo tussen neus en lippen door wordt er een solextankje verhandeld en diegene die met Boh Foi Toch (de vorige rit) op de foto zijn geweest krijgen een foto mee.
Wat mij betreft is een traditie gezet en dus volgend jaar weer een snertrit, wie durft?